بی‌بی زینب در کلپورگان، روستایی در ۲۵ کیلومتری سراوان زندگی می‌کند.

او ۶ فرزند دارد و به‌دلیل بیماری همسرش خودش سرپرست خانوار است. آن‌ها به‌خاطر معلولیت یکی از دخترانش زیر نظر بهزیستی‌ هستند.

او می‌گوید: ما در یک خانه نیمه‌مخروبه زندگی می‌کردیم. من ظروف سفالی می‌ساختم اما از آن درآمد نداشتم. یک روز از طرف بهزیستی استان آمدند و وضعیت مارا دیدند. گفتند کمک می‌کنند تا از هنرم کسب درآمد کنم.

من هم گفتم که کمک کنند تا کارگاه سفال خودم را بسازم. ساخت کارگاه را شروع کردم اما مجبور شدم برای درمان دختر معلولم به اصفهان و تهران سفر کنم. ادامه ساخت کارگاه را پیمانکار انجام داد.

سال ۹۵ اولین کوره سفال‌پزی روستا در کارگاه بی‌بی زینب روشن شد. از سال ۹۶ کار بی‌بی زینب رونق بیشتری گرفته و او در نمایشگاه‌های مختلف شرکت می‌کند. گِلی که زنان کلپورگان برای سفال استفاده می‌کنند هنگامی که خشک می‌شود از خاکستری به سرخ تغییر رنگ می‌دهد. این سبک خاک و سفال قدمتی ۷۰۰۰ ساله دارد.